وقتی ایرانیان حجاب را به دنیا صادر کردند/اسلام آمد و زن شریف ایرانی را شرافت روز افزون داد
کد خبر: ١٦١٨١٢ تاریخ انتشار: ١١ اسفند ١٣٩٨ - ٠٨:٤٥
صفحه نخست » تیتر یک
وقتی ایرانیان حجاب را به دنیا صادر کردند/اسلام آمد و زن شریف ایرانی را شرافت روز افزون داد

بررسی پوشش بانوان ایرانی در سنگ نوشته ها و نقاشی های بر جامانده از ادوار مختلف تاریخی نشان می دهد که پوشش زنان ایرانی، حتی قبل از ورود اسلام به ایران، پوششی کامل و منحصر به فرد بوده به طوری که برخی از تاریخ نگاران مانند ویل دورانت معتقدند حجاب از ایران به کشورهای دیگر راه پیداکرده است.

به گزارش صابرنیوز، پوشش بانوان در گذر تاریخ، نماد جایگاه ایشان در هر فرهنگ و تمدنی است. با مطالعه تاریخ در می یابیم که زنان در مشرق زمین همواره پوششی محکم تر و کامل تر از زنان غربی داشتند؛ به طوری که یافته های پژوهشی بسیاری نشان می دهد که بانوان ایران زمین از زمان مادها (که نخستین ساکنان آریایی ایران زمین بوده اند) و دیگر سلسله های پارسی پوششی کامل، شامل پیراهن بلند چین دار، شلوار تا مچ پا و شنلی بلند روی لباس، داشته اند ـ به طوری که یونانی‌ها مردمان ایران زمین  را به دلیل پوشیدن شلوار مسخره می‌کردندـ (دانشنامه ایرانیکا) پوششی کامل که ریشه در هویت بانوی ایرانی و نجابت تاریخی مردمان این سرزمین دارد.

 

 

 

 

ایران باستان

 

 

بررسی پوشش #بانوان ایرانی در سنگ نوشته ها و نقاشی های بر جامانده از ادوار مختلف تاریخی نشان می دهد که پوشش زنان ایرانی، حتی قبل از ورود اسلام به ایران، پوششی  کامل و منحصر به فرد بوده به طوری که برخی از تاریخ نگاران مانند ویل دورانت معتقدند حجاب از ایران به کشورهای دیگر راه پیداکرده است.( تاریخ تمدن ج۲ ص ۷۸)

 

 

 

 

 

استرابون نیز در توصیف پوشیدگی ایرانیان می نویسد ایرانیان اگر بخشی از بدنشان برهنه باشد آن را بی شرمی می دانند و همیشه لباس بلند می پوشند.(تاریخ پوشاک اقوام ایرانی، ص۱۴۰)

 

 

 

تصاویرسنگ نوشته ها

 

 

دریکی از این تصاویر که متعلق به دوره هخامنشی است، زنی سواره بر اسب را  را می بینیم که چادری مستطیلی بر روی همه لباس خود پوشیده و در زیر آن، یک پیراهن با دامن بلند و زیر پیراهن، پیراهن بلند دیگری تا به مچ پا بر تن دارد. (پوشاک زنان ایرانی، جلیل ضیاءپور)

 

 

 

 

 

فرش پازیریک

 

تصویر دیگر پوشش چهار زن ایرانی در فرش پازریک قدیمی ترین قالیچه ی جهان است که قدمت آن به قرن هاپیش از میلاد مسیح برمی گردد. به طوری زنان  در این فرش پارچه شنل مانندی بر روی سر انداخته اند و شنل حالتی شبیه به چادرامروزی دارد. (پوشش زن در گستره تاریخ، طیبه پارسا)

 

 

 

 

همچنین تصویر ملکه هخامنشی در کنار ندیمه هایش، آناهیتا ملکه آب و زنان خدمتکار دوران هخامنشی درکنار تصاویر دیگری که در این نوشتار نمی گنجد نشان از استفاده زنان ایرانی از پوششی کامل درادوارمختلف دارد.

 

 

 

 

نجابت زنان ایرانی در شعر

 

 

علاوه بر این تصاویر، جایگاه والا و ارزشمند #زنان ایرانی را همواره می توان در اشعار شعرای چون حافظ و مولانا و سعدی و… یافت. جایگاهی ارزشمند که طی دوران های متوالی توسط شاعران متعهد این سرزمین، مدام در قالب غزل، رباعی،  قصیده و… تکرار شده است. یکی از این ویژگی ها مقوله حیا و عفاف زنان ایرانی و نمود بیرونی آن یعنی حجاب و داشتن پوشش مناسب است؛ به طوری که کلماتی مانند پوشیده مو، چادرو…را فراوان می توان در این اشعار یافت.

 

 

 

 

 

یکی از این افراد شیرین، از زنان نامدار و برجسته شاهنامه است؛ که ضمن داشتن عشقی شدید به خسرو، در برابر تمایلات و خواسته‌های هوس‌انگیز خسرو از خود استقامت نشان می‌دهد و گوهر خویش را حفظ می‌کند. فردوسی جایگاه عالی او را در دربار «خسرو پرویز» از زبان خودش در برابر «شیرویه» این چنین  توصیف می کند.

 

 

نجستم همیشه به جز راستی

ز من دور بُد کژی و کاستی

 

……

به سه چیز باشد زنان را بهی

که باشند زیبای گاه مهی

 

یکی آنک با شرم و با خواستست

که جفتش بدو خانه آراستست

 

….

سه دیگر که بالا و رویش بود

بپوشیدگی نیز مویش بود

 

 

مرا از هنر موی بُد در نهان

که آن را ندیدی کس اندر نهان

 

 

به طور ویژه در شاهنامه فردوسی مستوری زنان را مایه ارزشمندی و شکوه آنان می داند. به همین سبب در بسیاری از موارد به جای واژه «زن» عبارت هایی «پوشیده روی» و «پوشیده رخ» استفاده می کند .

 

 

 

 

 

زنان در شاهنامه همواره مواظب تن خود هستند و آن را از چشم دیگران می پوشانند و به این امر می بالند. آن جا که منیژه با افتخار می گوید:

 

 

منیژه منم دخت افراسیاب

برهنه ندیده تنم آفتاب

 

 

 

همچنین در فضای خاص حماسه شاهنامه فردوسی، جنگاوری و سپاهی گری زنان عفیف جایگاه ویژه خود را دارد. وصف «گرد آفرید» در جنگ با «سهراب» نمونه بارز پهلوانی زنان پاکدامن شاهنامه است. گرد آفرید عفیف و باوقار با موی پوشیده به نبرد سهراب دلیر می رود و آنچنان دلیرانه دفاع می کند، که اصلاً به فکر سهراب خطور هم نمی کند که هم نبرد او «زن» باشد.

 

 

زنی بود بر سان گردی سوار

همیشه بجنگ اندرون نامدار

 

نهان کرد گیسو بزیر زره

بزد بر سر ترک رومی گره

 

 

 

در جای جای شاهنامه فردوسی اززنانی نام می برد که پوشش ایرانی ـ اسلامی چادر به سر می کنند، مانند شیرین  که به عفاف و حجاب خود می بالد و با سر کردن چادر می گوید:

 

 

بگفت این و بگشاد چادر ز روی

همه روی ماه و همه مشک موی

 

 

همچنین  گردیه خواهر «بهرام چوبین» هنگامی که دل نگران بروز جنگ میان بهرام و خسرو پرویز و چشم به راه برادر است ،حجاب برتر ایرانی یعنی چادر راهم چون تاجی زیبا و آراسته برای خود برمی گزیند.

 

چو خواهرش بشنید کامد ز راه

برادرش پر درد زان رزمگاه

 

بینداخت آن نامدار افسرش

بیاورد فرمانبری چادرش

 

 

 

 

 

 

تهمینه نیزوقتی می خواهد خود را به پهلوان ایرانی رستم معرفی کند، همان گونه که از خاندان نامی خود یاد می کند، از حجب حیا و حجاب دخترانه خود می گوید و بر آن می بالد…

(فخر اسلام، بتول، دیدگاه فردوسی درباره زن، مندرج در فصلنامه پژوهشی فرهنگ و هنر خراسان، ویژه زنان، سال ۸۴ ش)

 

 

 

کس از پرده بیرون ندیدی مرا

نه هرگز کس آوا شنیدی مرا

 

 

 

 

 

 

با بررسی آنچه درتاریخ از شواهدی مانند سنگ نوشته ها و اسناد مکتوب مانند شعر شعرا و… می توان یافت پوشیدگی بانوی ایرانی درطول تاریخ است که در هر دوره ای با توجه به شرایط زمانی حاکم شکل متفاوت داشته، اما هیچگاه از بین نرفته و #بانوان ایران زمین برخلاف دیگر تمدن های برهنه مانند یونان و روم باستان همواره مزین به پوشش مناسب بوده اند. پوششی که با روی آوردن ایرانیان به دین مبین اسلام شکل کامل تری پیدا کرد و به دلیل آشنایی بانوان ایرانی با مقوله پوشش به راحتی از جانب ایشان پذیرفته شد، بر خلاف زنان عرب که عادتشان تبرج و خودنمایی بود وداشتن حجاب برایشان امری جدید می نمود.

 

 

 

اسلام آمد و اختصاص حجاب این نماد حیا را از قشر مرفه شامل زنان فرودست و کنیزان نیز نمود؛ چرا که دراین دین شرافت هر انسانی به درجات تقوا ست. زنان ایرانی با ورود اسلام توانستند درعرصه های مختلف علمی، بنابر توصیه معصومین علیهم السلام همتا و همپای مردان بدرخشند، زنانی همچون آمنه طباطبایی علوی، ام الخیر کاشانی، بدریه، آمنه بیگم مجلسی، نوری جهان، ربابه خانم و…

 

اسلام آمد و زنان ایرانی را از بند رسومات غلط و خرافی همچون چند همسری، ازدواج با محارم، اجبار در ازدواج و… رهایی داد. اسلام آمد و زن شریف ایرانی را شرافت روز افزون داد.  

 

 

 

 

 

 

وامروز بانو و #دخت ایران زمین زنانی هستند که همانند مادران پاک این سرزمین حجاب را متعلق و از آن خود می دانند و در هر کجای دنیا و هر کسوت و لباسی گوهر عفاف و حجاب خود را حفظ کرده و به آن افتخارمی کنند. زنانی مانند امثال زینب امیدی ها، سهیلا سامی ها، حقانی ها و… اما زنانی که به خاطر تلاش دشمن در عربی  و غیر الزامی نشان دادن حجاب برای ایرانیان از آن سرباز می زنند بدانند که یک حقیقت تاریخی را انکار و زیر پا می گذارند،آن هم  حقیقتی به قدمت تاریخ ایران زمین …







 
 
 
منبع: باحجاب 




Share
* نام:
ایمیل:
* نظر:

پربازدیدترین ها
پربحث ترین ها
آخرین مطالب


صفحه اصلی | ارتباط با ما | آرشیو | جستجو | پیوندها | لیست نظرات | درباره ما | نظرسنجی | RSS | ایمیل | نسخه موبایل
طراحی و تولید: مؤسسه احرار اندیشه