سرویس سیاسی-
روزنامه آفتاب یزد در شماره دیروز خود نوشت: «در حالیکه یکی از گلایههای جریان اصلاحطلب در طول شش سال دولتمداری حسن روحانی همواره این بود که چرا او به اصلاحطلبانی که باعث پیروزیاش در هر دودوره انتخابات شدهاند، بها نداده است و نه در کابینه و نه در استانداریها و نه سایر حوزههای مدیریتی ازاین نیروها بهره کافی نبرده و به جایش افراد اصولگرا[!!] و غیرهمسو با منش اصلاحطلبی و حتی اعتدالی حسن روحانی را انتخاب کرده است»
در ادامه این گزارش آمده: «اکنون خبر میرسد که برخی اصلاحطلبان خودشان نیز عملکرد بهتری در نهادی که تمام و کمال در اختیارشان بوده است، نداشتند. شورای شهر تمام اصلاحطلب تهران اکنون با یک چالش جدی روبه روست؛ چالش انتصاب چهرههای اصولگرا در مدیریت شهرداری.»
گلایه این روزنامه طیف موسوم به اصلاحطلب از انتصاب یک مدیر غیراصلاحطلب در شهرداری در حالی است که آنها در شعارهای ویترینی خود بحث «شایستهسالاری» را مطرح میکنند در حالیکه در عمل برای آنها «قبیلهگرایی» مطرح است.
غنایم جنگی؛ تصور اصلاحطلبان از پستهای مدیریتی!
گلایه این روزنامه طیف موسوم به اصلاحطلب از عدم تقسیم غنایم پس از پیروزی در انتخابات جالب توجه است چرا که به جز این گزارش در سرمقاله همین شماره از آفتاب یزد آمده است: «اصطلاح معروفی در ادبیات تاریخی وسیاسی ایران وجود دارد با عنوان مجاهدان روز شنبه. با این استدلال که در جنگها معمولا مجاهدان واقعی که خون میدهند و ایثار میکنند در روز جمع کردن غنیمت جنگی غایبند، اما غایبان روز جهاد میشوند مجاهدان روز شنبه که غنیمتجمعکنان خوبی هستند. این جریان از روز بیست و نهم اردیبهشتماه 96 هم در شهرداری تهران و هم در دولت بهوجود آمد.»
در ادامه این سرمقاله آمده است: «دولت، مجاهدان واقعی کارزارهای انتخاباتی را فراموش کرد. درکارزار سخت 96 اگر وجود اصلاحطلبان واقعی نبود، حتما حسن روحانی یک بازنده بود، تنها چیزی که میتوانست اکثریت خاموش و آرای خاکستری را به پای صندوق رای بیاورد تلاشهای اصلاحطلبان بود. اما بعد از پیروزی روحانی رئیس دفتر ایشان زیر میز زد و گفت اصلاحطلبان فقط شریک ما بودند و متحد قوی نبودند.»
در حقیقت این روزنامه اصلاحطلب غنایم پس از پیروزی در انتخابات را حق خود میداند. این گویای نگاه این طیف سیاسی به مناصب مدیریتی کشور است. آنها این مناصب را فرصتی برای خدمت به خلق خدا نمیدانند. حتی در نگاهی سطحیتر این مناصب را فرصتی برای تبیین اصول و محتوای طیف سیاسی متبوع خود نیز نمیدانند بلکه به آن به چشم غنیمت جنگی مینگرند.
برجام تصمیم نظام بود!
اکبرترکان، مشاور سابق رئیسجمهور در یادداشتی در روزنامه آرمان نوشت:«توافق برجام تصميم نظام بود و دولت مجري انجام اين توافق و اگر هم شرايط برجام بهگونهاي شد که امروز شاهد آن هستيم، اين به دليل بدعهدي آمريکا، پشت کردن به برجام و خروج يکجانبه از اين توافق بود. اين در حالي است که امروز برخي برجام را از مسئلهاي ملي که تصميم نظام بوده، صرفا دولتي تلقي ميکنند و برمبناي آن دولت را هدف قرار مي دهند و آن را به سوژهاي براي تاثيرگذاري بر انتخابات تبديل کردهاند. در حالي که اين توافق جنبه ملي دارد و نبايد آن را تنها از ناحيه دولت تلقي کرد».
دولتمردان و رسانههای زنجیرهای به طرق مختلف در پی شانه خالی کردن از مسئولیت برجام هستند.
یکی از دروغهای پرتکرار مدعیان اصلاحات این است که برجام تصمیم نظام بوده است. این در حالی است که در راستای اجرای برجام، 28 شرط از سوی رهبر معظم انقلاب، شورای عالی امنیت ملی و مجلس شورای اسلامی به دولت ابلاغ شد، اما متأسفانه دولت در اجرای شروط مذکور دچار قصور و تقصیرهای فراوان شد.
رفتار توهینآمیز ظریف درمجلس صدای اصلاحطلبان را هم درآورد
روزنامه اعتماد روز گذشته در گزارشی درباره حواشی حضور جواد ظریف وزیر امور خارجه در مجلس، اقدام وی در ترک صحن علنی قبل از سخنرانی نماینده سؤالکننده از وی را اقدامی بیسابقه و به نوعی توهین به مجلس دانست.
این روزنامه نوشت: «پس از پايان اظهارات ظريف و مطابق آييننامه نوبت به ابطحي رسيد تا بخش دوم اظهاراتش را مطرح كند ولي وزير امور خارجه حاضر به شنيدن اظهارات او نشد و در اقدامي در نوع خود بيسابقه، صحن علني مجلس شوراي اسلامي راترك كرد تا متكلم وحده بهارستان باشد.... نمايندگان اقدام ظريف و خروج نابهنگام او از بهارستان را «توهين به مجلس» تلقي كرده و خواستار واكنش هيئترئيسه شدند».
این روزنامه همچنین نوشت: «علي نجفي خوشرودي، عضو كميسيون امنيت به نمايندگي از اين طيف به ايسنا ميگويد كه ظريف به منظور شركت در نشست شوراي امنيت، مجلس راترك كرده است؛ حال آنكه ظريف شخصا گفته بود كه به دليل حضور در مجلس براي پاسخ به سؤال نمايندگان نتوانسته در نشست ساعت 15 روز گذشته اين شورا شركت كند... به هر روي بهنظر ميرسد، تمام جنجالهاي اتفاق افتاده، رخ نميداد اگر ظريف تنها 8 دقيقه، فقط 8 دقيقه بيشتر در صحن علني ميماند.»
این اقدام توهین آمیز ظریف نه تنها اعتراض نمایندگان اصولگرا که صدای نمایندگان اصلاحطلب را هم درآورد.
مسعود پزشکیان نائب رئیس اصلاحطلب مجلس در اینباره گفت: کاری که ظریف انجام داد اشتباه بود، اگر 8 دقیقه دیگر در مجلس میماند اشکالی پیش نمیآمد لذا اقدام وی قابل قبول نیست.
سیدجواد ساداتینژاد نماینده مردم کاشان در مجلس نیز در اعتراض به این رفتار ظریف گفت: در طول 40 سال گذشته چنین رفتار غیرمحترمانهای در مجلس رخ نداده است. این موضوع باید مورد رسیدگی قرار گیرد و وزیر عذرخواهی کند. محمدرضا صباغیان نماینده مردم بافق نیز دراینباره گفت: تأسفانه هیئترئیسه و بهویژه پزشکیان که ریاست جلسه را بر عهده داشت در اینباره کوتاهی کرد و نباید اجازه میداد ظریف از مجلس خارج شود و حالا که خارج شده است دیگر نباید او را به مجلس راه دهیم.
نسبت اصلاحطلبان و«دُن کیشوت»
روزنامه ابتکار در یادداشت صفحه اول خود با عنوان «جدال با حریف موهوم» نوشت: «حال پرسش اصلی اینجاست که جریانهای سیاسی چه راهبرد و استراتژی مشخصی برای تشویق و ترغیب جامعه جهت شرکت در انتخابات دارند؟ آیا با تکیه بر همان شعارهای گذشته میتوانند سبد آراء قبلی را به دست آورند؟ آیا مردم باز هم با اعتماد به توصیههای بزرگان پای صندوقهای رأی خواهند رفت؟ و بسیار پرسش دیگر که هیچیک از جریانهای سیاسی پاسخ روشنی به آنها ندارند.»
این روزنامه اصلاحطلب که بهنظر دوستان خود را مورد خطاب قرار داده نوشته است: «فعالان اجتماعی و سیاسی باید صیانت از صندوق رأی را یک ضرورت تاریخی و اجتماعی قلمداد کرده و هرگز به آن پشت نکنند. در این میان اما، جریانهای سیاسی وامانده از تحلیل شرایط و موقعیت اجتماعی کشور به نبرد و رقابت با رقیبی موهوم میپردازند. در حقیقت آنها یکدیگر را رقیب خود میدانند. حال آنکه ارزیابی شرایط جامعه نشان میدهد که جریانهای سیاسی به واقع رقیب یکدیگر نیستند. آنها در میدانی خالی از رقیب، هل من مبارز میطلبند و توجه ندارند که میدان مبارزه و زمین بازی به کلی تغییر کرده است.»
در ادامه آمده است: «بهنظر میرسد نخبگان حاضر در ماشین قدرت، درک درستی از این تغییر ندارند. این در حالی است که از قضا مشارکت حداکثری، حضور مردم پای صندوقهای رأی، امیدآفرینی در جامعه و... همه و همه در گرو درک صحیح از تغییر میدان رقابت است. میدانی که امروز با معیشت، گرههای کور اجتماعی، بنبستهای خانوادگی، تغییر ساختار فرهنگی و درهای گشوده مخالفان، پیوندی تنگاتنگ یافته است.»
این روزنامه در ادامه افزوده است: «با این اوصاف و با توجه زمان اندک باقیمانده تا ایام انتخابات، راهی جز درک این تغییر و فهم متناسب با این شرایط برای اصحاب سیاست باقی نمانده است. سیاستپیشگان باید هرچه سریعتر خود را آماده این تغییرات کنند که در غیر این صورت رقیبی تازهنفس از راه خواهد رسید و گوی رقابت را از آنها خواهد ربود.»
روزنامه آفتاب یزد در شماره دیروز خود نوشت: «در حالیکه یکی از گلایههای جریان اصلاحطلب در طول شش سال دولتمداری حسن روحانی همواره این بود که چرا او به اصلاحطلبانی که باعث پیروزیاش در هر دودوره انتخابات شدهاند، بها نداده است و نه در کابینه و نه در استانداریها و نه سایر حوزههای مدیریتی ازاین نیروها بهره کافی نبرده و به جایش افراد اصولگرا[!!] و غیرهمسو با منش اصلاحطلبی و حتی اعتدالی حسن روحانی را انتخاب کرده است»
در ادامه این گزارش آمده: «اکنون خبر میرسد که برخی اصلاحطلبان خودشان نیز عملکرد بهتری در نهادی که تمام و کمال در اختیارشان بوده است، نداشتند. شورای شهر تمام اصلاحطلب تهران اکنون با یک چالش جدی روبه روست؛ چالش انتصاب چهرههای اصولگرا در مدیریت شهرداری.»
گلایه این روزنامه طیف موسوم به اصلاحطلب از انتصاب یک مدیر غیراصلاحطلب در شهرداری در حالی است که آنها در شعارهای ویترینی خود بحث «شایستهسالاری» را مطرح میکنند در حالیکه در عمل برای آنها «قبیلهگرایی» مطرح است.
غنایم جنگی؛ تصور اصلاحطلبان از پستهای مدیریتی!
گلایه این روزنامه طیف موسوم به اصلاحطلب از عدم تقسیم غنایم پس از پیروزی در انتخابات جالب توجه است چرا که به جز این گزارش در سرمقاله همین شماره از آفتاب یزد آمده است: «اصطلاح معروفی در ادبیات تاریخی وسیاسی ایران وجود دارد با عنوان مجاهدان روز شنبه. با این استدلال که در جنگها معمولا مجاهدان واقعی که خون میدهند و ایثار میکنند در روز جمع کردن غنیمت جنگی غایبند، اما غایبان روز جهاد میشوند مجاهدان روز شنبه که غنیمتجمعکنان خوبی هستند. این جریان از روز بیست و نهم اردیبهشتماه 96 هم در شهرداری تهران و هم در دولت بهوجود آمد.»
در ادامه این سرمقاله آمده است: «دولت، مجاهدان واقعی کارزارهای انتخاباتی را فراموش کرد. درکارزار سخت 96 اگر وجود اصلاحطلبان واقعی نبود، حتما حسن روحانی یک بازنده بود، تنها چیزی که میتوانست اکثریت خاموش و آرای خاکستری را به پای صندوق رای بیاورد تلاشهای اصلاحطلبان بود. اما بعد از پیروزی روحانی رئیس دفتر ایشان زیر میز زد و گفت اصلاحطلبان فقط شریک ما بودند و متحد قوی نبودند.»
در حقیقت این روزنامه اصلاحطلب غنایم پس از پیروزی در انتخابات را حق خود میداند. این گویای نگاه این طیف سیاسی به مناصب مدیریتی کشور است. آنها این مناصب را فرصتی برای خدمت به خلق خدا نمیدانند. حتی در نگاهی سطحیتر این مناصب را فرصتی برای تبیین اصول و محتوای طیف سیاسی متبوع خود نیز نمیدانند بلکه به آن به چشم غنیمت جنگی مینگرند.
برجام تصمیم نظام بود!
اکبرترکان، مشاور سابق رئیسجمهور در یادداشتی در روزنامه آرمان نوشت:«توافق برجام تصميم نظام بود و دولت مجري انجام اين توافق و اگر هم شرايط برجام بهگونهاي شد که امروز شاهد آن هستيم، اين به دليل بدعهدي آمريکا، پشت کردن به برجام و خروج يکجانبه از اين توافق بود. اين در حالي است که امروز برخي برجام را از مسئلهاي ملي که تصميم نظام بوده، صرفا دولتي تلقي ميکنند و برمبناي آن دولت را هدف قرار مي دهند و آن را به سوژهاي براي تاثيرگذاري بر انتخابات تبديل کردهاند. در حالي که اين توافق جنبه ملي دارد و نبايد آن را تنها از ناحيه دولت تلقي کرد».
دولتمردان و رسانههای زنجیرهای به طرق مختلف در پی شانه خالی کردن از مسئولیت برجام هستند.
یکی از دروغهای پرتکرار مدعیان اصلاحات این است که برجام تصمیم نظام بوده است. این در حالی است که در راستای اجرای برجام، 28 شرط از سوی رهبر معظم انقلاب، شورای عالی امنیت ملی و مجلس شورای اسلامی به دولت ابلاغ شد، اما متأسفانه دولت در اجرای شروط مذکور دچار قصور و تقصیرهای فراوان شد.
رفتار توهینآمیز ظریف درمجلس صدای اصلاحطلبان را هم درآورد
روزنامه اعتماد روز گذشته در گزارشی درباره حواشی حضور جواد ظریف وزیر امور خارجه در مجلس، اقدام وی در ترک صحن علنی قبل از سخنرانی نماینده سؤالکننده از وی را اقدامی بیسابقه و به نوعی توهین به مجلس دانست.
این روزنامه نوشت: «پس از پايان اظهارات ظريف و مطابق آييننامه نوبت به ابطحي رسيد تا بخش دوم اظهاراتش را مطرح كند ولي وزير امور خارجه حاضر به شنيدن اظهارات او نشد و در اقدامي در نوع خود بيسابقه، صحن علني مجلس شوراي اسلامي راترك كرد تا متكلم وحده بهارستان باشد.... نمايندگان اقدام ظريف و خروج نابهنگام او از بهارستان را «توهين به مجلس» تلقي كرده و خواستار واكنش هيئترئيسه شدند».
این روزنامه همچنین نوشت: «علي نجفي خوشرودي، عضو كميسيون امنيت به نمايندگي از اين طيف به ايسنا ميگويد كه ظريف به منظور شركت در نشست شوراي امنيت، مجلس راترك كرده است؛ حال آنكه ظريف شخصا گفته بود كه به دليل حضور در مجلس براي پاسخ به سؤال نمايندگان نتوانسته در نشست ساعت 15 روز گذشته اين شورا شركت كند... به هر روي بهنظر ميرسد، تمام جنجالهاي اتفاق افتاده، رخ نميداد اگر ظريف تنها 8 دقيقه، فقط 8 دقيقه بيشتر در صحن علني ميماند.»
این اقدام توهین آمیز ظریف نه تنها اعتراض نمایندگان اصولگرا که صدای نمایندگان اصلاحطلب را هم درآورد.
مسعود پزشکیان نائب رئیس اصلاحطلب مجلس در اینباره گفت: کاری که ظریف انجام داد اشتباه بود، اگر 8 دقیقه دیگر در مجلس میماند اشکالی پیش نمیآمد لذا اقدام وی قابل قبول نیست.
سیدجواد ساداتینژاد نماینده مردم کاشان در مجلس نیز در اعتراض به این رفتار ظریف گفت: در طول 40 سال گذشته چنین رفتار غیرمحترمانهای در مجلس رخ نداده است. این موضوع باید مورد رسیدگی قرار گیرد و وزیر عذرخواهی کند. محمدرضا صباغیان نماینده مردم بافق نیز دراینباره گفت: تأسفانه هیئترئیسه و بهویژه پزشکیان که ریاست جلسه را بر عهده داشت در اینباره کوتاهی کرد و نباید اجازه میداد ظریف از مجلس خارج شود و حالا که خارج شده است دیگر نباید او را به مجلس راه دهیم.
نسبت اصلاحطلبان و«دُن کیشوت»
روزنامه ابتکار در یادداشت صفحه اول خود با عنوان «جدال با حریف موهوم» نوشت: «حال پرسش اصلی اینجاست که جریانهای سیاسی چه راهبرد و استراتژی مشخصی برای تشویق و ترغیب جامعه جهت شرکت در انتخابات دارند؟ آیا با تکیه بر همان شعارهای گذشته میتوانند سبد آراء قبلی را به دست آورند؟ آیا مردم باز هم با اعتماد به توصیههای بزرگان پای صندوقهای رأی خواهند رفت؟ و بسیار پرسش دیگر که هیچیک از جریانهای سیاسی پاسخ روشنی به آنها ندارند.»
این روزنامه اصلاحطلب که بهنظر دوستان خود را مورد خطاب قرار داده نوشته است: «فعالان اجتماعی و سیاسی باید صیانت از صندوق رأی را یک ضرورت تاریخی و اجتماعی قلمداد کرده و هرگز به آن پشت نکنند. در این میان اما، جریانهای سیاسی وامانده از تحلیل شرایط و موقعیت اجتماعی کشور به نبرد و رقابت با رقیبی موهوم میپردازند. در حقیقت آنها یکدیگر را رقیب خود میدانند. حال آنکه ارزیابی شرایط جامعه نشان میدهد که جریانهای سیاسی به واقع رقیب یکدیگر نیستند. آنها در میدانی خالی از رقیب، هل من مبارز میطلبند و توجه ندارند که میدان مبارزه و زمین بازی به کلی تغییر کرده است.»
در ادامه آمده است: «بهنظر میرسد نخبگان حاضر در ماشین قدرت، درک درستی از این تغییر ندارند. این در حالی است که از قضا مشارکت حداکثری، حضور مردم پای صندوقهای رأی، امیدآفرینی در جامعه و... همه و همه در گرو درک صحیح از تغییر میدان رقابت است. میدانی که امروز با معیشت، گرههای کور اجتماعی، بنبستهای خانوادگی، تغییر ساختار فرهنگی و درهای گشوده مخالفان، پیوندی تنگاتنگ یافته است.»
این روزنامه در ادامه افزوده است: «با این اوصاف و با توجه زمان اندک باقیمانده تا ایام انتخابات، راهی جز درک این تغییر و فهم متناسب با این شرایط برای اصحاب سیاست باقی نمانده است. سیاستپیشگان باید هرچه سریعتر خود را آماده این تغییرات کنند که در غیر این صورت رقیبی تازهنفس از راه خواهد رسید و گوی رقابت را از آنها خواهد ربود.»