سخنی با اقای دعاگو

جناب اقای دعاگو شما در دو کسوت باید حدود و شان خود را حفظ کنید.

1-لباسی که شما به تن دارید تکه پارچه ای نیست همه جا را با ان پاک کنید.

2- سیادت شما در چشم مردم ارزش دارد و شما حق ندارید ان را به پای هر کسی و هر چیزی خرج کنید. یک روز اشک تمساح برای مهاجرانی بی غیرت و فاسد میریزید و یک روز هم دست کسی را میبوسید که خدمت بزرگش به کشور ، گشودن باب مذاکره ننگین و بی اعتبار نمودن پاسپورت ایرانی است.

لذا بهتر است در این اخر عمری در صراط خمینی حرکت کنید و از دایره ولایت خارج نشوید.شما میتوانید برعکس روزنامه اطلاعات منشاء خیر باشید و درس عبرت برای نسلهای جدید