یک روزنامه اصلاح‌طلب معتقد است طرح‌های دولت در 6 سال گذشته درباره مسکن، فاقد موفقیت بوده است.
آفتاب یزد در گزارشی نوشت: نگاهی به طرح‌های مسکنی دولت طی 6 سال اخیر بیانگر آن است که این طرح‌ها نتوانسته پاسخگوی نیاز بازار مسکن باشد. دولت در ششمین سال فعالیت خود در حالی از طرح‌های جدید خود برای خانه‌دار کردن مردم سخن می‌گوید که در اجرای طرح‌های قبلی با ناکامی مواجه بوده و شرایط هر روز برای مستأجران سخت‌تر می‌شود.
در این حال همچنان به آزمون و خطا در بخش مسکن ادامه می‌دهد، تجربه نشان داده که این طرح‌ها یا به سرانجام نرسید یا به‌طور ناقص اجرا و پس از مدتی متوقف شد.
10 طرح مسکنی دولت طی این 6 سال برای رفع مشکل مسکن مردم درنظر گرفته شد، اما این طرح‌ها اکثراً شکست خورده‌اند.
نوسازی بافت فرسوده و بازآفرینی شهری، طرح مسکن اجتماعی، صندوق حمایت از مستأجران، مالیات برخانه‌های خالی، مسکن امید و.. از جمله این طرح‌ها است.
یکی از پر سر و صداترین طرح‌های دولت در بخش مسکن، بازآفرینی شهری بود که حتی آن را در قالب برنامه ششم توسعه نیز گنجاند؛ منابع مورد نیاز طرح را هم از محل صندوق توسعه ملی لحاظ کرد؛ اما برخی منابع غیررسمی از کنار گذاشته شدن بی‌سر و صدای طرح بازآفرینی شهری خبر می‌دهند.
یکی دیگر از طرح‌هایی که عباس آخوندی، وزیر سابق راه و شهرسازی به‌عنوان بدل طرح مسکن مهر در نخستین سال‌های فعالیت خود در وزارت راه و شهرسازی دولت یازدهم مطرح کرد، مسکن اجتماعی بود. اما این طرح نیز چند سال پس از مانور رسانه‌ای روی آن، به جایی نرسید و آخوندی در نهایت تعداد محدودی واحدهای ساخته‌شده توسط نهادهای حمایتی همچون کمیته امداد و بهزیستی را به‌نام مسکن اجتماعی افتتاح کرد.
مالیات بر خانههای خالی: قانونی که مجلس در سال 89 تصویب کرده بود، نهایتاً در سال 93 از سوی معاون اول رئیس‌جمهور ابلاغ شد. در این قانون آمده که وزارت راه و شهرسازی 6 ماه فرصت دارد سامانه ملی املاک و اسکان را به‌عنوان زیرساخت اطلاعاتی برای شناسایی خانههای خالی راه‌اندازی کند تا سازمان امور مالیاتی براساس آن اقدام به اخذ مالیات از مالکان خانههای خالی کرده و به این ترتیب خانههای خالی وارد بازار و سبب کاهش قیمت مسکن شوند. اما در این 6 سالی که از عمر دولت‌های یازدهم و دوازدهم گذشته، تاکنون چنین سامانه‌ای را وزارت راه و شهرسازی آن هم پس از کش و قوس‌های فراوان درخصوص تعیین متولی راه‌اندازی این سامانه، ایجاد نکرده است.
مسکن امید: طرحی که قرار بود به ساماندهی بافت‌های نابسامان شهری بپردازد، اما عملاً به موازی‌کاری با بازآفرینی شهری منجر شد. نهایتاً نیز وزارت راه و شهرسازی اعلام کرد طرحی با نام مسکن امید را به رسمیت نمی‌شناسد.
یکی دیگر از برنامه‌هایی که برای خانه‌دار کردن مردم مطرح شد، تأمین مالی ساخت و ساز مسکن از محل بازار سرمایه و در قالب صندوق‌های زمین و ساختمان بود. طرحی که با تبلیغات فراوان در چند نقطه کشور آغاز شد، اما در چند صندوق، اجرای پروژه‌ها متوقف شد و به‌دلیل عدم استقبال سرمایه‌گذاران و خریداران مسکن از این طرح، یکی از مقامات ارشد بانک عامل بخش مسکن رسماً اعلام کرد نتوانستیم تأمین مالی مسکن از بازار سرمایه را با موفقیت اجرا کنیم.
صندوق پس‌انداز مسکن یکم: طرحی که دولت یازدهم با راه‌اندازی آن از طریق پس‌اندازهای یک‌ساله مردم در بانک عامل مسکن ایجاد کرد اما تورم بخش مسکن در یک‌سال و نیم اخیر ثابت کرد تا زمانی که مسکن با استفاده از ابزار مالیات بر عایدی سرمایه، از کالای سرمایه‌ای به کالای مصرفی تبدیل نشود، همواره با تورم افسار گسیخته و دوره‌های رونق و رکود متعددی روبه‌رو خواهد شد.
آفتاب یزد در گزارشی نوشت: نگاهی به طرح‌های مسکنی دولت طی 6 سال اخیر بیانگر آن است که این طرح‌ها نتوانسته پاسخگوی نیاز بازار مسکن باشد. دولت در ششمین سال فعالیت خود در حالی از طرح‌های جدید خود برای خانه‌دار کردن مردم سخن می‌گوید که در اجرای طرح‌های قبلی با ناکامی مواجه بوده و شرایط هر روز برای مستأجران سخت‌تر می‌شود.
در این حال همچنان به آزمون و خطا در بخش مسکن ادامه می‌دهد، تجربه نشان داده که این طرح‌ها یا به سرانجام نرسید یا به‌طور ناقص اجرا و پس از مدتی متوقف شد.
10 طرح مسکنی دولت طی این 6 سال برای رفع مشکل مسکن مردم درنظر گرفته شد، اما این طرح‌ها اکثراً شکست خورده‌اند.
نوسازی بافت فرسوده و بازآفرینی شهری، طرح مسکن اجتماعی، صندوق حمایت از مستأجران، مالیات برخانه‌های خالی، مسکن امید و.. از جمله این طرح‌ها است.
یکی از پر سر و صداترین طرح‌های دولت در بخش مسکن، بازآفرینی شهری بود که حتی آن را در قالب برنامه ششم توسعه نیز گنجاند؛ منابع مورد نیاز طرح را هم از محل صندوق توسعه ملی لحاظ کرد؛ اما برخی منابع غیررسمی از کنار گذاشته شدن بی‌سر و صدای طرح بازآفرینی شهری خبر می‌دهند.
یکی دیگر از طرح‌هایی که عباس آخوندی، وزیر سابق راه و شهرسازی به‌عنوان بدل طرح مسکن مهر در نخستین سال‌های فعالیت خود در وزارت راه و شهرسازی دولت یازدهم مطرح کرد، مسکن اجتماعی بود. اما این طرح نیز چند سال پس از مانور رسانه‌ای روی آن، به جایی نرسید و آخوندی در نهایت تعداد محدودی واحدهای ساخته‌شده توسط نهادهای حمایتی همچون کمیته امداد و بهزیستی را به‌نام مسکن اجتماعی افتتاح کرد.
مالیات بر خانههای خالی: قانونی که مجلس در سال 89 تصویب کرده بود، نهایتاً در سال 93 از سوی معاون اول رئیس‌جمهور ابلاغ شد. در این قانون آمده که وزارت راه و شهرسازی 6 ماه فرصت دارد سامانه ملی املاک و اسکان را به‌عنوان زیرساخت اطلاعاتی برای شناسایی خانههای خالی راه‌اندازی کند تا سازمان امور مالیاتی براساس آن اقدام به اخذ مالیات از مالکان خانههای خالی کرده و به این ترتیب خانههای خالی وارد بازار و سبب کاهش قیمت مسکن شوند. اما در این 6 سالی که از عمر دولت‌های یازدهم و دوازدهم گذشته، تاکنون چنین سامانه‌ای را وزارت راه و شهرسازی آن هم پس از کش و قوس‌های فراوان درخصوص تعیین متولی راه‌اندازی این سامانه، ایجاد نکرده است.
مسکن امید: طرحی که قرار بود به ساماندهی بافت‌های نابسامان شهری بپردازد، اما عملاً به موازی‌کاری با بازآفرینی شهری منجر شد. نهایتاً نیز وزارت راه و شهرسازی اعلام کرد طرحی با نام مسکن امید را به رسمیت نمی‌شناسد.
یکی دیگر از برنامه‌هایی که برای خانه‌دار کردن مردم مطرح شد، تأمین مالی ساخت و ساز مسکن از محل بازار سرمایه و در قالب صندوق‌های زمین و ساختمان بود. طرحی که با تبلیغات فراوان در چند نقطه کشور آغاز شد، اما در چند صندوق، اجرای پروژه‌ها متوقف شد و به‌دلیل عدم استقبال سرمایه‌گذاران و خریداران مسکن از این طرح، یکی از مقامات ارشد بانک عامل بخش مسکن رسماً اعلام کرد نتوانستیم تأمین مالی مسکن از بازار سرمایه را با موفقیت اجرا کنیم.
صندوق پس‌انداز مسکن یکم: طرحی که دولت یازدهم با راه‌اندازی آن از طریق پس‌اندازهای یک‌ساله مردم در بانک عامل مسکن ایجاد کرد اما تورم بخش مسکن در یک‌سال و نیم اخیر ثابت کرد تا زمانی که مسکن با استفاده از ابزار مالیات بر عایدی سرمایه، از کالای سرمایه‌ای به کالای مصرفی تبدیل نشود، همواره با تورم افسار گسیخته و دوره‌های رونق و رکود متعددی روبه‌رو خواهد شد.
