افراطیون مدعی اصلاحات، از اعلام استقبال ظریف در اینستاگرام استقبال کردند.
در حالی که خبرها حاکی از دلخوری ظریف نسبت به روحانی است، عبدالله رمضان‌زاده (سخنگوی دولت اصلاحات و عضو حزب منحله مشارکت) در توییتر نوشت: استعفای ظریف اقدامی به موقع بود. دخالت‌های دیگران غیرمسئول در روابط خارجی، منافع ملی را به خطر انداخته است.
عباس عبدی هم که از حامیان خروج از حاکمیت در دوره اصلاحات بود، نوشت: استعفای ظریف کار خوبی بود.
حجت نظری عضو شورای شهر تهران و عضو اعتماد ملی هم می‌نویسد: اگر خبر استعفای ظریف تأیید شود، فارغ از نحوه استعفا، شهامت او را تحسین می‌کنم که شهامت داشت از سمتش کناره بگیرد. کاش همه ما شهامت داشته باشیم(!)
علی شکوری‌راد رئیس حزب اتحاد ملت نیز نوشت: ظریف یک دیپلمات تمام‌عیار است و ظرایف سیاست را می‌شناسد و پیامدهای هر اقدامی را می‌داند.
او به خوبی می‌دانسته است یا نباید# استعفا بدهد یا اگر استعفا داد ناگزیر باید پایش بایستد چرا که می‌فهمد استعفا# پایان کار ظریف نیست. بازگشت به کار پس از اعلام کناره‌گیری پایان کار ظریف است.
آذر منصوری دیگر عضو حزب اتحاد ملت هم مدعی شد: برای منافع مالی یک جاهایی هم باید استعفا داد.
خاطره وطن‌خواه نیز در توییتر نوشت: کاش شجاعت آقای ظریف را آقای جهانگیری داشت و یک سال پیش وقتی با اولین محدودیت‌ها مواجه شد، استعفا می‌داد. این دولت با ترکیب سهامی خاص، چشم‌اندازی بهتر از آنچه امروز اتفاق افتاده ندارد.
همچنین عیسی سحرخیز مدیرکل مطبوعات داخلی در دولت اصلاحات که مدت‌هاست با ضدانقلاب همکاری می‌کند، نوشت: «روحانی اگر مرد میدان سیاست باشد، به جای تلاش برای بازگرداندن ظریف خود نیز باید استعفا دهد».
فریدون مجلسی همکار نشریات زنجیره‌ای هم به نامه‌نیوز گفت: روحانی هم باید بین ماندن و رفتن انتخاب کند.
یادآور می‌شود افراطیون مدعی اصلاحات، در انتخابات مجلس هفتم (سال 82) نیز در دولت و مجلس تهدید به استعفا کرده بودند تا عناصر رد صلاحیت شده برگردند یا انتخابات تعطیل شود؛ اما نظام در مقابل این باج‌طلبی ایستاد. آنها همچنین در فتنه سال 88، چند عضو برخی سفارتخانه‌های ایران در خارج کشور را وادار کردند تا برای فشار به نظام، اعلام استعفا کنند. به نظر می‌رسد در ماجرای اخیر نیز که به دلخوری ظریف از روحانی مربوط می‌شود، افراطیون مدعی اصلاحات بدشان نمی‌آید، دولتمردان را به سمت خودزنی هل دهند و از این طریق ضمن داغ شدن فضا، از پاسخگویی درباره وعده‌های اقتصادی داده شده به مردم طفره بروند و ضمنا به عقده ناکام قدیمی (ایجاد بی‌ثباتی در کشور) جامه عمل بپوشاند.
در حالی که خبرها حاکی از دلخوری ظریف نسبت به روحانی است، عبدالله رمضان‌زاده (سخنگوی دولت اصلاحات و عضو حزب منحله مشارکت) در توییتر نوشت: استعفای ظریف اقدامی به موقع بود. دخالت‌های دیگران غیرمسئول در روابط خارجی، منافع ملی را به خطر انداخته است.
عباس عبدی هم که از حامیان خروج از حاکمیت در دوره اصلاحات بود، نوشت: استعفای ظریف کار خوبی بود.
حجت نظری عضو شورای شهر تهران و عضو اعتماد ملی هم می‌نویسد: اگر خبر استعفای ظریف تأیید شود، فارغ از نحوه استعفا، شهامت او را تحسین می‌کنم که شهامت داشت از سمتش کناره بگیرد. کاش همه ما شهامت داشته باشیم(!)
علی شکوری‌راد رئیس حزب اتحاد ملت نیز نوشت: ظریف یک دیپلمات تمام‌عیار است و ظرایف سیاست را می‌شناسد و پیامدهای هر اقدامی را می‌داند.
او به خوبی می‌دانسته است یا نباید# استعفا بدهد یا اگر استعفا داد ناگزیر باید پایش بایستد چرا که می‌فهمد استعفا# پایان کار ظریف نیست. بازگشت به کار پس از اعلام کناره‌گیری پایان کار ظریف است.
آذر منصوری دیگر عضو حزب اتحاد ملت هم مدعی شد: برای منافع مالی یک جاهایی هم باید استعفا داد.
خاطره وطن‌خواه نیز در توییتر نوشت: کاش شجاعت آقای ظریف را آقای جهانگیری داشت و یک سال پیش وقتی با اولین محدودیت‌ها مواجه شد، استعفا می‌داد. این دولت با ترکیب سهامی خاص، چشم‌اندازی بهتر از آنچه امروز اتفاق افتاده ندارد.
همچنین عیسی سحرخیز مدیرکل مطبوعات داخلی در دولت اصلاحات که مدت‌هاست با ضدانقلاب همکاری می‌کند، نوشت: «روحانی اگر مرد میدان سیاست باشد، به جای تلاش برای بازگرداندن ظریف خود نیز باید استعفا دهد».
فریدون مجلسی همکار نشریات زنجیره‌ای هم به نامه‌نیوز گفت: روحانی هم باید بین ماندن و رفتن انتخاب کند.
یادآور می‌شود افراطیون مدعی اصلاحات، در انتخابات مجلس هفتم (سال 82) نیز در دولت و مجلس تهدید به استعفا کرده بودند تا عناصر رد صلاحیت شده برگردند یا انتخابات تعطیل شود؛ اما نظام در مقابل این باج‌طلبی ایستاد. آنها همچنین در فتنه سال 88، چند عضو برخی سفارتخانه‌های ایران در خارج کشور را وادار کردند تا برای فشار به نظام، اعلام استعفا کنند. به نظر می‌رسد در ماجرای اخیر نیز که به دلخوری ظریف از روحانی مربوط می‌شود، افراطیون مدعی اصلاحات بدشان نمی‌آید، دولتمردان را به سمت خودزنی هل دهند و از این طریق ضمن داغ شدن فضا، از پاسخگویی درباره وعده‌های اقتصادی داده شده به مردم طفره بروند و ضمنا به عقده ناکام قدیمی (ایجاد بی‌ثباتی در کشور) جامه عمل بپوشاند.
